ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Πανηγυράκι γίνεται ψηλά στον Αι Γιώργη.... 

Η λατρεία του Αγίου Γεωργίου στην Αράχωβα χάνεται πίσω στα βάθη του χρόνου και είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία,
τους θρύλους και τις παραδόσεις του γραφικού αυτού χωριού. Εντυπωσιακή και ολόλαμπρη στέκεται η εκκλησία του Αι Γιώργη στην κορυφή της Αράχωβας, γραπτές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν την ύπαρξή της πολύ πριν από το 1676 στην ίδια ακριβώς θέση που βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Σε αυτόν λοιπόν τον αγιασμένο τόπο γιορτάζεται και στις ημέρες μας με ιδιαίτερη λαμπρότητα η μνήμη του Αγίου Γεωργίου
στην ονομαστική του εορτή αμέσως μετά το Πάσχα με τριήμερο εορταστικό πανηγύρι γνωστό σε όλους μας ως "Πανηγυράκι".
Στην γιορτή αυτή έχουν ενσωματωθεί και διατηρούνται αμετάβλητα μέχρι σήμερα  παλαιότατα έθιμα των ελληνικών πανηγυριών με
αρχαιότατες καταβολές. Πουθενά ίσως στην Ελλάδα δεν έχει διασωθεί τόσο αυθεντική η εικόνα του ελληνικού πανηγυριού όπως εορταζόταν στο Βυζάντιο και στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Δεν πρόκειται για  την λιτάνευση απλά της θαυματουργής εικόνας που δεσπόζει στο κέντρο της πανάρχαιας εκκλησίας, πρόκειται πραγματικά για κατάθεση ψυχής απλών πιστών ανθρώπων.

Είναι οι τρεις ημέρες που κανένας αραχωβίτης, παιδιά μεγάλοι γέροντες και βρέφη, δεν μένουν σπίτι, όλοι ντυμένοιμε τις τοπικές παραδοσιακές τους ενδυμασίες και με την συνοδεία της παραδοσιακής πίπιζας και του νταουλιού, τιμούν τον Άγιο που κρατά το ιστορικό χωριό προστατευμένο στην αγκαλιά του.  Αποτελεί τιμή για ολόκληρο το ελληνικό έθνος γι'αυτό και όλοι εμείς οι νεώτεροι θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην επανάσταση του 1821 πρώτοι οι Αραχωβίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Αθ.Διάκου υψώνοντας στην Ρούμελη την πρώτη σημαία της Ελληνικής Επανάστασης την λευκή  σημαία με χρυσοκέντητη πάνω της την εικόνα του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου που σκοτώνοντας τον δράκο που ουσιαστικά προδιαγράφει την πορεία της επανάστασης από την αρχή μέχρι την κορύφωση της ,την απελευθέρωση του έθνους μας.

Στις 24 Νοεμβρίου του 1826,επέτειος της ιστορικής μάχης της Αράχωβας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και οι Αραχωβίτες πραγματοποιούν την μεγαλύτερη νίκη των Ελλήνων εναντίον των Τουρκαλβανών του Μουστάμπεη, 2.500 χιλιάδες τουρκαλβανοί σκοτώθηκαν απο το  σπαθί του Γεωργίου Καραϊσκάκη,( γι'αυτό τον λόγω υπάρχει και το ομώνυμο άγαλμα στην μικρή πλατεία λίγο πριν στρίψουμε στο δρόμο  που βρίσκεται ,το παλαιότερο ίσως ελαιοτριβίο με πέτρα, εν λειτουργία που αποτελεί στις ημέρες μας αξιόλογο χώρο επεξεργασίας ελαίας και εμφιάλωσης τοπικού ελαιόλαδου). Δεν είναι λίγοι οι γέροντες που μαρτυρούν ότι σύμφωνα με τις αναφορές των παππούδων και των προ-προπάππων τους πολλοί είδαν την σκιά του αλόγου με τον Αγιο Γεώργιο πάνω του να βγαίνει μέσα από την εκκλησία και δεν είναι και λίγοι εκείνοι που λένε ότι άκουγαν και οδηγούνταν οι πιστοί από τον καλπασμό του αλόγου του χαράζοντας έτσι την νικηφόρο πορεία της Επανάστασης. 

Ο Άγιος Γεώργιος όμως, όχι μόνο στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς αλλά και μετέπειτα στα χρόνια της νεώτερης ιστορίας, μαρτυρίες πιστών τον περιγράφουν ως τον πάντα εκεί ακοίμητο φρουρό και βοηθό του θρυλικού χωριού. Λέγεται ότι το Πάσχα του '43 όταν η Αράχωβα βρισκόταν κάτω από την γερμανική κατοχή οι Αραχωβίτες πήγαν πριν από τις άγιες ημέρες του Πάσχα να ζητήσουν ειδική άδεια για την λιτανεία της εικόνας του Αγίου Γεωργίου, ο γερμανός φρούραρχος για κάποιον λόγω δεν έδωσε την απάντησή του αμέσως και είπε ότι θα το σκεφτεί. Το ίδιο βράδυ, σύμφωνα με την μετέπειτα μαρτυρία το ιδίου του φρούραρχου, είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο να του λέει να μην σταθεί εμπόδιο στους πιστούς που ήθελαν να τιμήσουν το Άγιο Πάσχα και την μνήμη του. Την επόμενη κιόλας ημέρα έδωσε θετική απάντηση στους Αραχωβίτες και τους επέτρεψε για όσο καιρό θα βρισκόταν ο ίδιος στο χωριό να τηρούν τα ήθη και τα έθιμά τους, δίνοντας ταυτόχρονα εντολή στους γερμανούς στρατιώτες του να σεβαστούν το χωριό και την ιστορία του.

Όπως επίσης ο ίδιος γερμανός φρούραρχος κατά την απελευθέρωσή και την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων σύμφωνα με δική του μαρτυρία ό καλπασμός ενος αλόγου ήταν αυτός που άκουγε και τον οδήγησε τον ίδιο και τους στρατιώτες του ασφαλείς πίσω στην δικιά τους πατρίδα, για τον λόγο αυτό χρόνια πολλά μετά την απελευθέρωση ζήτησε άδεια από τον δήμαρχο της Αράχωβας  και παρακάλεσε να τον αφήσουν να επισκεφθεί το χωριό με την σύζυγό του στον εορτασμό του πανηγυριού, για να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου αποδίδοντας έτσι τον ελάχιστο φόρο τιμής στον Άγιο που τον έσωσε.