Δελφοί

Οι Δελφοί  σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν ο ομφαλός της γης. Ο τόπος δηλαδή που συναντηθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν παγκόσμιο πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο, καθως επίσης απετέλεσε και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. 

Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γαίας και φύλακάς του ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων.  Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα φθάνοντας εκεί μεταμορφωμένος σε δελφίνι και στη συνέχεια οι Κρήτες που έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών με τη βοήθειά του,  έχτισαν τον ομώνυμο Ναο προς τιμή του.

Ο μύθος αυτός σχετικά με την κυριαρχία του Απόλλωνα επιβίωσε σε εορταστικές αναπαραστάσεις που γίνονταν στους Δελφούς, τα Σεπτήριατα, τα Δελφίνια τα Θαργήλια, τα Θεοφάνεια, και φυσικά, τα περίφημα Πύθια, που τελούνταν για να θυμίζουν τη νίκη του θεού Απόλλωνα απέναντι στον Πύθωνα και περιελάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς και γυμνικούς αγώνες. Πρεπει να σημειωθεί ότι τα Πύθια, ήταν οι δεύτεροι σε σημασία πανελλήνιοι αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες και τελούνταν και αυτοί κάθε τέσσερα χρόνια. 

Η περίοδος από τον 6ο έως τον 4ο αι. π.Χ. συμπίπτει με τη μεγάλη ακμή του Δελφικού Μαντείου. Οι χρησμοί του, που θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι, εκφράζονταν από την Πύθία, ιέρεια του μαντείου, και ερμηνεύονταν από τους ιερείς του Απόλλωνα. Πόλεις, ηγεμόνες και απλοί άνθρωποι έσπευδαν να συμβουλευθούν το θεό και εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με λαμπρά αναθήματα, που σταδιακά κατέκλυσαν το ιερό. Η φήμη του μαντείου έφθασε στα πέρατα του κόσμου και η έναρξη της λειτουργίας του χανόταν στα βάθη της αρχαιότητας και του μύθου.